สำหรับคนที่เข้าเฝือก เวลาที่อาการบวมของแผลลดลงแล้ว สิ่งที่ตามมาอีกอย่างคือ ความรู้สึกหนักของเฝือกไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมที่เห็นในหนัง ถึงต้องมีที่ห้อยเฝือกอยู่

สำหรับท่านที่มีความรู้สึกหนักนะครับ จะมีอาการปวดตามมา เพราะการนอนหรือนั่งผิดท่า ดังนั้น ควรทำอย่างนี้ครับ

1. เอาหมอนขนาดต่างๆหนุนช่วยในการทรงตัว ขณะนั่งหรือนอน

2. ควรเปลี่ยนอิริยาบท หากสามารถเคลื่อนไหวได้ เพื่อป้องกันแผลกดทับ หรืออาการพังผืด

3. ควรดื่มน้ำมากๆ เพื่อขับเอาของเสียออดมานะครับ สังเกตดูช่วงป่วย ปัสสาวะจะน้อยลง แต่ข้นมากขึ้น

สู้ๆนะครับ ทุกๆคน

ตอนนี้ เริ่มมีอาการคันจากการเข้าเฝือกแล้ว

มีคนบอกว่า ถ้าคันก็เอาแป้งโรงเข้าไปในเฝือกสิ เลยมาลองนั่งนึกว่า ถ้าแป้งมันเข้าไปสะสมข้างในนานๆ มันจะกระตุ้นให้เกิดการคันมากกว่าเดิมหรือเปล่า

บางทีก็อยากจะเอาไม้บรรทัด หรือไม้แขวนเสื้องอออกแล้วเอาแหย่เข้าไป แต่พอมานึกถึงหนังบางเรื่องที่แหย่จนเลือดออก คิดแล้วสยอง

ดังนั้น จึงใช้การนี้ ภาวนา "คันหนอๆ" จนมันหายคันไปเอง ได้ผลนะครับ เอาชนะมันไปได้ ถือว่าได้ฝึกกรรมฐานไปในตัวนะครับ ลองดูๆ

ในสภาพของครูแชมป์ตอนนี้ ทำให้รู้เลยว่า ห้องน้ำ เป็นสิ่งสำคัญมาก...

ผู้ป่วยเข้าเฝือกที่ขา หรือเท้า ที่ยังสามารถใช้ไม้เท้าช่วยในการเคลื่อนไหวได้ สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ พื้นห้องน้ำครับ

พื้นห้องน้ำที่ใช้งาน ต้องแห้ง ไม่ลื่น และควรมีผ้าแห้งไว้สักหน่อย จะได้ซับน้ำที่หกบนพื้นได้ เพราะถ้าพลาดแล้ว อาจจะต้องเพิ่มบาดแผลเพิ่มขึ้นนะครับ

เป็นห่วงทุกคนครับ

T_T เมื่อไร ผมจะหายเนี่ย ใจจะขาดแล้ว

วันนี้ เป็นวันที่เจ็บวันที่สี่แล้ว

อุบัติเหตุเมื่อวันอาทิตย์ ทำให้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ยังดีว่าได้ทำประกันอุบัติเหตุไว้ เลยแทบไม่ต้องชำระค่าใช้จ่ายใดๆ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเช้าวันอาทิตย์ที่ 19 ด้วยความรีบร้อนที่จะไปเก็บผ้าที่ตากไว้หน้าบ้าน บริเวณพื้นที่เหยียบลงไปมันลื่น เลยล้มทับเท้าตัวเองดังแกร๊บ!! รู้สึกเจ็บจี๊ด ใจเสียเลย คิดว่าต้องแตกหักกันบ้างแหละ

จึงเรียกรถแท๊กซี่พาไปส่งโรงพยาบาล สุดท้ายแล้ว จึงต้องเข้าเใอก เพราะกระดูกเท้าแตกสองนิ้ว (มีคนแซวบอกว่า ถ้าน้ำหนักไม่เยอะ คงไม่เจ็บมาก)

ผมนั่งเสียดายโอกาสหลายอย่างที่หายไป แทนที่จะได้ไปเป็นวิทยากรที่รสชภัฏ และได้ไปขายหนังสือที่โรงเรียนใหม่ กลับต้องมานอนช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้เลย

ขอเวลาทำใจสักพักนะครับ