ในชีวิตของคนเรา มักจะต้องพบกับความรู้สึกแตกต่างกันไป ไม่มีใครที่จะมีความสุขเพียงอย่างเดียว หรือจะพบทุกข์เพียงอย่างเดียวเช่นกัน

ชีวิต มันก้เหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำหน้าที่อย่างเที่ยงตรง ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก และเมื่อพระอาทิตย์อัศดงไปแล้ว รุ่งขึ้น มันก็ขึ้นมาใหม่ เป็นอย่างนี้มาเป็นล้านๆปี (ดวงอาทิตย์ที่ก็เก่ง ทำหน้าที่อย่างมั่นคง ไม่อิดออดเลย)

ใครๆก็พบปัญหา ครูแชมป์เองก็พบกับปัญหา แต่อย่าลืมว่า ปัญหา มันทำให้เราแกร่งขึ้น พอเกิดปัญหาและเราผ่านมันไปได้ เราจะมีภูมิคุ้มกัน มีวิธีป้องกันแก้ไขในสิ่งนั้นที่อาจเกิดขึ้นอีก แต่สิ่งสำคัญคือ ขั้นตอนที่จะผ่านมันไปนั่นแหละ มันเหมือนตอนที่ต้องเดินผ่านกองไฟที่ขวางอยู่ข้างหน้า มันร้อน มันปวด แต่พอเรียนรู้แล้ว เราก็จะกระโดดข้ามมัน แทนที่จะเดินไปอย่างเคย

ช่วงต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องทุกข์ใจมาก จนต้องไปนั่งน้ำตาไหลเพียงลำพัง ไม่ปฏิเสธที่คนเราจะต้องมีบางมุมที่อ่อนแอ แต่ในวินาทีนั้น สิ่งที่ดึงอารมณ์กลับมาได้อย่างรวดเร็วคือ การที่ได้คิดว่า คนที่สำคัญและเห็นคุณค่าของเรามากที่สุดคือพ่อกับแม่ เราแคร์ความรู้สึกของคนอื่นที่ประเมินค่าตัวเราจากสายตาและจริตของเขา ซึ่งเขาอาจจะมองเราในด้านดี หรือ ด้านลบก็ได้ แต่คนที่มองเราด้วยพรหมวิหารธรรม คือพ่อกับแม่ของเรา นี่กระมัง ที่ใครๆเขาบอกว่า เวลามีทุกข์ก็นึกถึงพ่อกับแม่ก่อนเลย

วันนี้ วันที่ 31 พฤษภาคม 2557 เป็นวันงดสูบบุหรี่โลก

ทางองค์การอนามัยโลก ได้กำหนดคำขวัญไว้ว่า "บุหรี่ภาษียิ่งเพิ่ม คนตายยิ่งลด" ซึ่งจุดมุ่งหมายของคำขวัญนี้ก็คือ การรณรงค์ให้เพิ่มภาษีบุหรี่ เพื่อเป็นการกระตุ้นการลดกำลังซื้อของผู้มีรายได้น้อย (แต่ครูแชมป์ว่า เค้าก็หนีไปซื้อยาเส้นมาพันสูบแทน)

ดังนั้น วิธีการที่ดีที่สุดก็คือ ป้องกันไม่ให้มีผู้สูบใหม่ และทำให้ผู้สูบเก่า "เลิก"

การเลิกบุหรี่นั้นถือว่าเป็นเรื่องยากของคนที่จิตใจอ่อนแอ คนที่ไม่แข็งแรง เอาชนะความอยากไม่ได้ แต่ครูแชมป์มีลูกศิษย์คนนึง ชื่อว่า "ราม" สามารถเลิกได้ตามสัญญา

วันนี้เป็นวันแรกของการได้สวมเครื่องแบบข้าราชการครูประจำปีการศึกษา 2557 ได้เห็นเด็กๆหลายคนเลื่อนชั้นเติบโตตามวัย ก็เลยคิดๆว่า "ถึงเวลาสวมหัวโขนอีกครั้งแล้ว"

งานครู เป็นงานที่หนัก เพราะนอกจากการสอนแล้ว ยังคงต้องทำภาระงานอื่นๆ ประมาณว่า ทำงานให้ทุกกระทรวง ยกเว้นกระทรวงศึกษา (ฮา) มุกนี้ เอามาจาก facebook ซึ่งก็มาจากเค้าความจริง

ในขณะที่นั่งรอนักเรียนชั่วโมงแรก ผมก็หยิบนาฬิกาที่คุณแอนซ์ เพื่อนใหม่จาก 11ElevenAM ส่งมาให้เป็นกำลังใจในการปฏิบัติหน้าที่ครูมาลองใส่ดู แว๊บเดียวของความคิด!! มันก็ทำให้ผมมองเห็นว่า แท้จริงแล้ว คนเรามีนาฬิกาได้หลายเรือน (จริงๆแล้ว เอาแค่เรือนเดียวก็พอ ถ้าสามารถใช้งานได้ครอบคลุม) แต่นาฬิกาบางเรือน ราคาสูงหน่อย (แม่ซื้อให้) สามารถใส่ออกงานได้ แต่ถ้าเราไปทำงาน ทำกิจกรรมบางอย่าง อาจทำให้ขูดขีด หรือ เสียหายได้ (ประมาณว่า กลัวแม่ว่า 555+)

บางเรือน กันน้ำ กันฝนได้ ราคาไม่แพง เหมาะสำหรับคนที่ต้องขี่มอเตอร์ไซต์ฝ่ากลางสายฝนในช่วงนี้ (ฝนกำลังจะมาแล้ว)

บางเรือน สวย ตัวเรือนออกแบบดูดี สามารถใส่ได้ทั้งชายและหญิง แถมสายที่มากับตัวเรือน เป็นสีธงชาติไทย ที่สำคัญ จุดมุ่งหมายของร้านนาฬิกาแบรนด์นี้นำรายได้ไปช่วยพี่น้องทหารหาญ ที่ออกลาดตระเวนในป่า 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ผู้เสี่ยงชีวิตเพื่อรักษาผืนแผ่นดินไทยไว้ทุกตารางนิ้ว แต่ถ้าใส่โดนฝน กลัวสายจะเก่า (นิสัยแบบเดิมเลย... กลัวเก่า 555+) ใครที่อยากสนับสนุนพี่น้องทหารกล้า หรือจะเป็นโครงการอื่นๆ ลองเข้าดูที่ www.facebook.com/11ElevenAM ได้นะครับ ได้ทำดีไปพร้อมๆกันด้วย

นั่งคิดไปคิดมา ก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า คนเราก็เหมือนกัน มีความรู้ ความสามารถแตกต่างกันไป แต่ละคน สามารถทำในสิ่งที่ดีกว่าคนอื่นๆ เพียงแค่เราให้ "โอกาส" ให้เขาได้แสดงศักยภาพออกมา

...ใช้คนให้ตรงความสามารถ

...ใช้คนให้ถูกกับโอกาส

...ใช้คนให้เหมาะกับงาน

มันจะทำให้เราเป็นผู้นำที่ดี

เหมือนที่ผมเคยเขียนครับ ผู้ใหญ่ ต้องทำตัวเหมือนสิงห์ป้องเหยื่อ หากจะเก็บเหยื่อไว้กินคนเดียว คุณจะไม่มีใครเคียงข้างคุณด้วยความจริงใจ เขาจะหวาดเกรงคุณเพราะอำนาจ นั่นก็หมายความว่า "คุณนั่งอยู่บนศีรษะเขา" ไม่ได้ "นั่งในหัวใจของเขา"

ไม่มีใครสวมนาฬิกาพร้อมกันสองเรือน เราจะต้องเลือกว่า วันนี้ เรือนไหนที่จะเหมาะสมกับงานของเรา ที่สำคัญ คุณค่าของนาฬิกาคือเครื่องบอกเวลา

...แต่นาฬิกาบางเรือน เวลามองแล้ว ก็ทำให้คิดถึงคนที่มอบให้เหมือนกัน (ฮิ้วววววว)

ครูแชมป์ พิริยะ

หลายคนอยากเป็นที่รักของคนทั่วไป อยากเป็นที่นิยมชมชอบ แต่ก็ไม่อยากจะเสแสร้งแกล้งทำ (ซึ่งก้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องแกล้งทำ) ในเมื่อการทำความดี ก็สามารถทำให้เราเป็นที่รัก

เมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2557 หลังจากที่ไปเตรียมการ ก่อนที่จะเปิดภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2557 ครูแชมป์ไปแวะไปกราบหลวงตาไหว วัดสุนทรประดิษฐ์ ท่านก็พูดคุยหลายเรื่อง แต่มีเรื่องหนึ่งที่สะกิดใจครูแชมป์มากเลย นั่นก็คือ การที่จะสอนให้เด็กเป็นเด็กดี เด็กน่ารักจะต้องบอกให้เด็กทำอย่างไร

หลวงตาสอนว่า ต้องเป็นคนรู้ และเคารพบุคคล 3 วุฒิ

ผู้มีชาติวุฒิ คือ ผู้เกิดมาสูงตระกูล ผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้บริหาร ผู้บังคับบัญชา

ผู้มีคุณวุฒิ คือ ผู้มีความรู้ ความสามารถ ความชำนาญในเรื่องต่างๆที่มากกว่าเรา แม้เค้าจะมีชาติวุฒิต่ำกว่า แต่ในฐานะผู้สอนเรา ก็ก็พึงให้ความเคารพ (จะเห็นได้ชัดเจนในกรณีของเจ้านายในสมัยก่อน ที่มีครูผู้สอนเป็นสามัญชน แต่ท่านก็ให้ความเคารพ กตัญญู)

ผู้มีวัยวุฒิ คือ ผู้มีอายุมากกว่าเรา แม้เราจะมีคุณวุฒิ ชาติวุฒิสูงกว่า แต่ถ้าเค้ามีอายุมากกว่า เราก็รู้จักการเคารพ

ทั้งนี้ ก็เหมือนกับว่า ทำไมพระที่มีศีล 227 ข้อ ถึงรับไหว้โยมที่เป็นพ่อ เป็นแม่ของตัวเองไม่ได้

ได้ฟังแล้ว ก็ดีใจที่เรื่องนี้ครุแชมป์ก็ได้ปฏิบัติมาก่อนแล้ว ผมยกมือไหว้พี่ภารโรงก่อนเสมอ เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าเรา และครูแชมป์ก็อยากให้เด็กๆทำแบบนี้ด้วยเช่นกัน

ในหลวงทรงสอนไว้ว่า รวงข้าวที่เต็มรวงจะโค้งลง รวงข้าวที่ลีบเล็กจะชูคอ

ครูแชมป์ พิริยะ